Κάθε Οκτώβρη, η Καρδίτσα «ζει» στο ρυθμό του ετήσιου παζαριού της. Φέτος ξεκινά την Παρασκευή 17 του μηνός. Ένας θεσμός δεκαετιών που για κάποιους αποτελεί παράδοση και για άλλους έναν παρωχημένο θεσμό που χρειάζεται αναθεώρηση. Το παζάρι, όπως κάθε τι που αντέχει στον χρόνο, κουβαλά μαζί του μνήμες, συναισθήματα, αλλά και σύγχρονους προβληματισμούς.
Ένας θεσμός που ζει, αλλά χρειάζεται επειγόντως ανανέωση
Κάθε Οκτώβρη, η Καρδίτσα το ετήσιο παζάρι επιστρέφει, όπως κάθε χρόνο, διχάζοντας την πόλη: για κάποιους είναι χαρά και νοσταλγία, για άλλους ταλαιπωρία και οικονομική “αιμορραγία”.
Όμως, πριν βιαστούμε να το κρίνουμε, ας το δούμε ψύχραιμα: το πρόβλημα δεν είναι το παζάρι – είναι ο τρόπος που το έχουμε αφήσει να λειτουργεί.
Παράδοση με ρίζες και νόημα
Το παζάρι της Καρδίτσας δεν είναι μια “εμποροπανήγυρη της σειράς”. Είναι ένας ζωντανός θεσμός με ιστορία δεκαετιών. Για γενιές ολόκληρες, υπήρξε τόπος συνάντησης, εμπορίου και χαράς.
Οι εικόνες από τα πολύχρωμα περίπτερα, οι φωνές των μικροπωλητών, όλα αυτά είναι βαθιά χαραγμένα στη συλλογική μνήμη της πόλης.
Το Παζάρι δεν “φταίει” για όλα
Κάθε χρόνο, το ίδιο επιχείρημα: “Το παζάρι ρίχνει την αγορά”.
Ναι, είναι αλήθεια ότι πολλοί καταστηματάρχες βλέπουν πτώση στον τζίρο. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: αν μια εβδομάδα παζαριού αρκεί για να “λυγίσει” την τοπική αγορά, τότε ίσως χρειάζεται να ξαναδούμε το πώς στηρίζεται η τοπική αγορά – όχι το αν θα γίνει το παζάρι. Η εύκολη λύση δεν είναι να το καταργήσουμε, αλλά να το αναβαθμίσουμε.
Από το μοναδικό στο μονοδιάστατο
Το παζάρι έχει μείνει στάσιμο, η δε αισθητική φτωχή.
Κι όμως, έχει δυνατότητες: μπορεί να γίνει γιορτή πολιτισμού και παραγωγής, να αναδεικνύει τοπικά προϊόντα, μουσική, χειροτεχνία, παράδοση.
Να θυμίζει στους επισκέπτες τι σημαίνει Καρδίτσα και Θεσσαλία, όχι μόνο τι πωλείται φτηνά σε έναν πάγκο.
Το παράδειγμα της Λάρισας είναι χαρακτηριστικό: ο Δήμος μετέτρεψε το παζάρι σε πολιτιστικό γεγονός, με συναυλίες, δράσεις και συμμετοχή φορέων. Το αποτέλεσμα; Πλήθη, έσοδα και θετική ενέργεια.
Ο Θεσμός Αξίζει μια Δεύτερη Ευκαιρία
Το παζάρι της Καρδίτσας δεν χρειάζεται να σβήσει — χρειάζεται να ξαναγεννηθεί.
Να αποκτήσει σύγχρονη ταυτότητα, καλύτερη οργάνωση, κανόνες, καθαριότητα και αισθητική.
Να γίνει περήφανο γεγονός της πόλης, όχι “αναγκαίο κακό”.
Με σωστό σχεδιασμό και συνεργασία Δήμου, εμπόρων και πολιτών, το παζάρι μπορεί να μετατραπεί από πηγή γκρίνιας σε μοχλό εξωστρέφειας και ανάπτυξης. Το παζάρι της Καρδίτσας δεν πρέπει να το καταργήσουμε. Πρέπει να το αλλάξουμε.
