Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Τιμόθεος, το απόγευμα του Σαββάτου 8 Νοεμβρίου 2025, χοροστάτησε στην ακολουθία του Εσπερινού επί τη ιερά μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Νεκταρίου, επισκόπου Πενταπόλεως του εν Αιγίνη Θαυματουργού, στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Παλαμά, καθώς πανηγυρίζει το Ιερό Παρεκκλήσιο επ’ ονόματι του Αγίου Νεκταρίου.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος, απευθυνόμενος προς το εκκλησίασμα, επεσήμανε ότι η πρώτη πνευματική διαδικασία που καλείται να κάνει ο κάθε άνθρωπος, και κυρίως ο κάθε Ορθόδοξος Χριστιανός, είναι να έχει τη δύναμη και την αντοχή να γυρίζει πίσω το κεφάλι του και να κάνει έναν απολογισμό της ζωής του και των χρόνων που περνούν. Να βλέπει πώς πορεύεται μέσα στην ιστορία που του χαρίζει ο Θεός, πορεία που έχει σκοπό τη σωτηρία του.
Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως τόνισε, συναντάται η ιστορία του ανθρώπου με τη χάρη του Θεού. Έχοντας το δώρο της ελευθερίας, ο άνθρωπος καλείται να κατευθύνει τη ζωή του προς την ένωση με τον Χριστό, ώστε η ιστορία του να γίνει θεοειδής και ένθεη, να έχει δηλαδή μέσα της την παρουσία του Θεού και να μεταμορφώνεται σε εκκλησιαστικό γεγονός.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε επίσης στον 20ό αιώνα, που γνώρισε πολέμους, δοκιμασίες και ανθρώπινες τραγωδίες, μέσα στις οποίες όμως η Χάρη του Θεού δημιούργησε ένα νέο πρότυπο ζωής, τη ζωή των Αγίων που άνθισαν μέσα στη δυσκολία. Ένας από αυτούς είναι ο Άγιος Νεκτάριος, ο οποίος, όπως είπε, έδωσε την ομολογία του Χριστού στη σύγχρονη ιστορία και μας διαβεβαίωσε ότι, αν και η ανθρώπινη ιστορία συχνά γίνεται τραγωδία, μέσα στην Εκκλησία μεταποιείται και γίνεται σωτηρία.
Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε στη Σηλυβρία από ευσεβείς γονείς και από νεαρή ηλικία αγαπούσε τη μελέτη των Πατέρων της Εκκλησίας, της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, των ερμηνειών και των σχολίων τους. Μελετούσε ακατάπαυστα, εμβαθύνοντας στα κείμενα της πίστεως και αποκτώντας γνώση και πνευματική εμπειρία που τον ανέδειξαν σε νεοφανή Πατέρα και Διδάσκαλο της Εκκλησίας.
Το συγγραφικό του έργο, όπως τόνισε ο Σπετός μας Ποιμενάρχης, δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τα έργα των μεγάλων Πατέρων των πρώτων αιώνων, όπως του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που επίσης άφησε πλήθος ερμηνειών, επιστολών και ομιλιών.
Από την Κωνσταντινούπολη μετέβη στη Χίο, όπου έγινε μοναχός στη Νέα Μονή. Με τη βοήθεια ευσεβούς ευεργέτη σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια μετέβη στην Αλεξάνδρεια, όπου χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα Λάζαρος και αργότερα Μητροπολίτης Πενταπόλεως από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σοφρόνιο Δ΄.
Η πνευματική του δύναμη, καρπός της συνεχούς μελέτης των Πατέρων, τον θωράκισε ώστε να αντιμετωπίσει τον φθόνο και την αδικία των ανθρώπων της εποχής του. Όταν συκοφαντήθηκε και εκδιώχθηκε από την Πατριαρχική Αυλή, αντιμετώπισε τον διωγμό ως θεϊκή παιδαγωγία, ως κλήση του Θεού προς την άσκηση και την αγιότητα.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, υπηρέτησε με ταπείνωση ως ιεροκήρυκας στη φτωχή και δοκιμαζόμενη τότε πατρίδα και αργότερα ανέλαβε τη διεύθυνση της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Εκεί έλαμψε με το ήθος, τη σοφία και την αγιασμένη του ζωή.
Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν οι μαθητές ατακτούσαν, δεν τους μάλωνε ούτε τους τιμωρούσε. Τιμωρούσε τον εαυτό του καθαρίζοντας ο ίδιος τις τουαλέτες των παιδιών ή με θερμή προσευχή και μετάνοιες, παρακαλώντας τον Θεό να φέρει ειρήνη στις καρδιές τους.
Η παιδαγωγική του αγάπη και η ανυπόκριτη ταπείνωσή του τον καθιστούν ζωντανό παράδειγμα του δίκαιου και σοφού ανθρώπου. Δικαιοσύνη, όπως εξήγησε ο Σεβασμιώτατος, δεν είναι η ανθρώπινη απονομή του δικαίου, αλλά η τήρηση των εντολών του Θεού. Ο άνθρωπος που τηρεί τις εντολές Του αποκτά δικαιοσύνη, σοφία και γίνεται συνομιλητής του Θεού.
Η σχέση αυτή μοιάζει με τις βαθιές, ανθεκτικές ανθρώπινες σχέσεις που βασίζονται στην αγάπη και την αλήθεια. Έτσι και η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό γίνεται σχέση φιλίας και κοινωνίας, που οδηγεί στην αγιότητα.
Ο Άγιος Νεκτάριος, ακόμη και ως Διευθυντής της Ριζαρείου, ίδρυσε την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στην Αίγινα, όπου συναθροίστηκαν ευλαβείς μοναχές. Μέχρι σήμερα η Μονή αυτή διατηρεί το πνεύμα και την παράδοση της προσωπικότητάς του. Οι κόποι, οι θλίψεις και οι ταλαιπωρίες του έγιναν αιτία να τον αναδείξει ο Θεός θαυματουργό, χαριτωμένο και πρότυπο αγιότητας.
Τα θαύματά του, που συνεχίζονται έως σήμερα, ακόμη και σε νοσοκομεία και χώρους μακρινούς, δείχνουν ότι ο Θεός κατοικεί μέσα του και ενεργεί διά του Αγίου Του για την ενίσχυση και παρηγορία των ανθρώπων.
Ο Σεβασμιώτατος έκλεισε το κήρυγμά του λέγοντας ότι η ζωή του Αγίου Νεκταρίου αποτελεί δρόμο και παράδειγμα για όλους μας. Ο καθένας καλείται να πάρει κάτι από τους τρόπους και το ήθος του Αγίου και να το εφαρμόσει στη δική του ζωή, ώστε η προσωπική μας ιστορία να έχει σκοπό και τέλος την ένωση με τον Ιησού Χριστό.
Ευχήθηκε τέλος ο Άγιος Νεκτάριος να ευλογεί και να αγιάζει όλους μας, ώστε η δική του αγία πορεία να γίνεται φωτεινή οδός για τη δική μας σωτηρία.
